Een handvorm gevelsteen is al lang geen echte handvorm meer.  De tijd dat een steen nog met de hand gevormd werd, doordat een kleibal in een vorm werd gegooid, ligt nl. reeds lang achter ons.  Deze handmatige manier van produceren leeft echter wel nog verder in de huidige gemechaniseerde productiemethodes, aangezien het oorspronkelijke uitzicht vaak nog steeds de  norm is bij het bepalen van het na te streven beeld.

Aangezien stenen met de hand vervaardigd werden, waren geen twee stenen écht hetzelfde.  De kleivoorbereiding, de kleisamenstelling, de worp, het droogproces, het leverde telkens een net iets ander product op.  En net dàt verhoogde het natuurlijk gevelbeeld.  De introductie van machines zorgde, naast een opschaling van de productie ook voor een uniformer product.  Het artisanale product maakte steeds meer plaats voor een mechanisch product.

Tot vandaag blijft de oorspronkelijke productiemethode, ondanks haar  beperkingen, de inspiratiebron voor meerdere sorteringen.  De échtheid van een product wordt nog steeds afgemeten aan het visuele verwantschap met die oorspronkelijke handvorm gevelstenen.   Het streefdoel blijft om nog steeds te doen vergeten, dat een handvorm gevelsteen al lang niet meer gevormd wordt met de hand.

Daar waar kleurschakeringen veelal het gevolg waren van de gebruikte kleisoorten, werden andere natuurlijke grondstoffen toegevoegd om andere effecten te bereiken.  Het gebruik van mergel om een witaandeel aan een gevelsteen toe te voegen was vroeger gangbaar.  Vandaag wordt dat soort van kleurnuances veelal bereikt door gebruik te maken van engobes en andere kleurstoffen om natuurlijke effecten in de feiten na te bootsen. Het zijn vandaag nog de artisanale fabrieken onder de steenbakkers, die deze traditie trachten in eren te houden.

We kunnen alleen maar hopen, dat de vakkennis, die bij deze artisanale productiemethodes verondersteld wordt, niet samen met de steenbakkers zal verdwijnen.